Okyanusların kökeni hala bir gizem halinde. Dünya’nın oluştuğu genç yıldızın etrafındaki toz bulutu herhangi bir suyu buhar halinde tutabilmek için çok sıcak olmalıydı. Yani görünen o ki Dünya’yı oluşturan bu toz olabildiğince kuruydu ve her nasılsa su bir şekilde daha sonra geldi.

Güneş Sitemi dışından gelen buz zengini kuyruklu yıldızlar bunu sağlamış olabilirler ama bu başka bir sorunu daha ortaya çıkartıyor. Kuyruklu yıldızlar dünyadaki okyanuslardan daha fazla döteryum(hidrojenin daha ağır bir izotopu) içeriyorlar ve astroidlerde bulunandan daha fazla platin ve nadir element bırakmış olmalılar. Eğer Dünya’daki suyun çoğunluğu bu etkilerle geldiyse bu uyumsuzlukları açıklamak gerçekten zorlaşıyor.

Her şeye rağmen görünen şu ki su, Dünya’nın yapı taşlarında yer ediyor olmuş olabilir. Londra Üniversitesi’nden Nora de Leeuw tarafından yapılan modellemelerde ve meslektaşlarının önerilerilerine göre, Dünya’nın oluştuğu toz parçacıkları yüksek sıcaklıklara rağmen su molekülleri üzerinde kuvvetli bir kavrama gücüne sahipler. De Leeuw’ın takımı hem bizim Güneş Sistemimiz için hem de diğer yıldızların etrafındaki toz kütleleri için ortak bir mineral olan olivinden yapılmış toz parçacıklarının bilgisayar modellemelerini yaptılar ve su molekülleri bu tanelerin düzensiz yüzeylerine bağlandıklarında ne olacağını hesaplamaya koyuldular. Bu süreç çok fazla enerji ortaya çıkardı ve bu demekti ki bu molekülleri ayırmak için de aynı şekilde çok fazla enerjiye ihtiyaç var. Modellere göre Dünya’nın oluşumu sırasında muhafazaları için toz parçacıkları suyu 630 °C ‘ye kadar tutabiliyor olmalılar (Chemical Communications, DOI: 10.1039/C0CC02312D). “Dünya’daki suyun büyük çoğunluğu büyük ihtimalle bu kaynaktan geldi.” diyor kitabın yazarlarından Michael Drake (Arizona Üniversitesi, Tukson.) Dünyanın tozdan oluştuğu gibi basınç ve sıcaklık da suyu taneciklerden ayırabilecek kadar yükselmiş olmalı, öyle ki akarsu ve okyanuslar haline gelene kadar. Fred Ciesla (Chicago Üniversitesi) araştırma takımında olmasa da sonuçların suyun dünyanın ham materyallerinden olduğunu güçlendirdiğini söylüyor.

Sonuçlar bu yönde olsa da Bu tabii ki de Dünya’daki suyun tek kaynağı değil. Bazı astroidlerin su yönünden zengin olduğu biliniyor ve bunlardan bir kısmı elbette ki Dünya’nın oluşumunda Güneş Sistemi’nin o kaotik zamanında Dünya’ya çarptılar. “Bizim için kilit nokta ise Dünya bünyesine farklı şekillerde ne kadar su bırakıldığını bulabilmek.” diyor Fred Ciesla.