Dünya’nın merkezinden yaklaşık 42.000 kilometre öteye dairesel yörüngede dönecek şekilde bir uydu koyun. Bu uydu 24 saatte bir yörüngesini tamamlayacak; çünkü bu Dünya’nın dönme periyoduyla eşleşir. Bu olay jeosenkronize yörünge olarak bilinir. Eğer bu yörünge bir de ekvator düzleminde ise, uydu gökyüzünde jeostatik yörünge üzerinde sabit bir konumda asılı kalacaktır. Fütürist Arthur C. Clarke tarafından 1940’larda öngörüldüğü gibi, jeostatik yörüngeler iletişim ve hava durumu uyduları için yaygınca kullanılır hale gelmiştir. – Şimdilerde astrofotoğrafçılar için iyi bilinen bir senaryo. – Karanlık gökyüzünün, yıldızları takip eden teleskoplar tarafından çekilen derin görüntüleri, Dünya’nın yüzeyinden oldukça yukarılarda parlayan, güneş ışığında ışıldayan jeostatik uyduları da yakalar. Çünkü hepsi yıldızların arka planlarına karşı Dünya’nın dönüşü ile birlikte dönerler ve bu uydular gökyüzü manzarasında sanki bir otobanı izliyormuşcasına bir iz bırakırlar. Geçen ay yakalanan bu videodaki olay, jeostatik yörüngedeki birkaç uydunun ünlü Orion Bulutsusu‘nu geçmelerini gösteriyor.

Telif Hakkı: James A. DeYoung

Kaynak: NASA