Büyük Macellan Bulutu’nun yakınlarındaki (yaklaşık 180 bin ışık yılı uzaklıkta) devasa bir yıldız oluşum bölgesi olan Tarantula Bulutsusu’nun çapı bin ışık yılından fazladır. Tüm Yerel Galaksi Grubu’nda bilinen en şiddetli ve en büyük yıldız oluşum bölgesi olan bu kozmik eklembacaklı, iyonize haldeki hidrojen ve oksijen atomlarının emisyonuyla yoğunlaşan dar bant verileriyle bu muhteşem manzarayı oluşturuyor. Tarantula’da (NGC 2070) devasa büyüklükteki genç yıldızlardan oluşan ve R136 olarak kategorize edilmiş olan bir yıldız kümesinin merkezinden gelen yoğun radyasyon, yıldız rüzgarları ve süpernova şokları, aynı zamanda bulutsunun ışıma enerjisini arttırdı ve örümcek benzeri filamentlerini şekillendirdi. Tarantula’nın çevresindeki diğer yıldız oluşum bölgelerinde genç yıldız kümeleri, filamentler ve baloncuk şeklindeki kabarık bulutlar vardır. Aslında bu fotoğraf, modern zamanların bilinen en yakın süpernovasının yerini, SN 1987A‘yı gösteriyor (merkezin sağında). Bu oldukça zengin görüş alanı, gökyüzünde güneydeki Kılıçbalığı (Dorado) Takımyıldızı‘nda yaklaşık 1 derece veya 2 Dolunay kadar yeri kaplıyor. Eğer Tarantula Bulutsusu bize daha yakın olsaydı, mesela Orion Bulutsusu‘nun yerel yıldız oluşum bölgesi gibi 1,500 ışıkyılı uzakta olsaydı, gökyüzünün yarısını kaplayacaktı!

Görseli tam boyutta görüntülemek için tıklayınız.

Fotoğraf ve Telif Hakkı:  Ignacio Diaz Bobillo

Çeviren: Birce Gen

Kaynak: NASA